กวีนิพนธ์เป็นงานประเภทนวนิยายที่ใช้จังหวะและเสียงของภาษาใดภาษาหนึ่งเพื่อสื่อความหมายที่ลึกซึ้งกว่าความหมายตามตัวอักษร ภาษาที่ใช้บ่อยที่สุดคือกวีนิพนธ์ แต่ไม่เสมอไป มีเทคนิคการประพันธ์มากมายในบทกวีใด ๆ รวมถึงการคล้องจองการวัดการซ้ำการซ้ำการสัมผัสอักษรภาพและอื่น ๆ

ส่วนที่สำคัญที่สุดของบทกวีคือโครงสร้าง กวีเขียนบทกวีมาหลายปีแล้วและโครงสร้างไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนักเมื่อเวลาผ่านไป บางคนเรียกว่า "อุปมา" แต่นี่เป็นคำที่กว้างเกินไป คำอุปมาจะต้องถูกกำหนดและวางไว้ในบทกวี

เมื่อถูกถามว่าคำอุปมาประกอบด้วยอะไรคำตอบแรกของคุณน่าจะเป็น:“ โครงสร้างก็เหมือนกับประโยค แต่คำพูดมันต่างกัน” แน่นอนคำจำกัดความนี้ใช้ไม่ได้กับคำอุปมาอุปมัยทุกประเภทเนื่องจากคำอุปมาอุปไมยบางประเภทเกี่ยวข้องกับการเชื่อมโยงคำมากกว่าที่มีโครงสร้างจริง อย่างไรก็ตามคำอุปมาอุปไมยบางส่วนจัดอยู่ในประเภทใดประเภทหนึ่งต่อไปนี้

– อนุพันธ์: ใช้กลวิธีทางวรรณกรรมจากแหล่งอื่น ๆ ตัวอย่างเช่น "ฉันออกมาจากห้องน้ำโดยมุ่งความสนใจไปที่บางสิ่ง" (นี่คือสิ่งที่ฉันเขียนไว้ข้างต้น)

– การเน้นย้ำ: เมื่อกวีเน้นคำหรือวลีบางคำในบทกวีตัวอย่างเช่น "ฉันเห็นความงดงามในน้ำตา" หมายถึง "ความงดงามของน้ำตา" – นี่คือสิ่งที่ผู้เขียนเห็นในตัวคุณ

– การวิเคราะห์: ใช้อุปกรณ์อื่นเพื่อแสดงวิธีการใช้คำหรือวลีในบทกวี ตัวอย่างเช่น "เธอวิ่งโดยยกศีรษะขึ้น" จะหมายถึง "เธอวิ่งโดยที่ก้มหน้าเพื่อหวัง" – และมันจะเป็นเช่นนั้น นี่คือตัวอย่างของการวิเคราะห์

– การตีความ: ความหมายของคำจะถูกนำมาพิจารณา ตัวอย่างเช่น "ฉันไม่ใช่เด็กอีกต่อไป" หมายความว่าผู้พูดสูญเสียคนที่อายุน้อยที่สุดเพราะเขา "โตขึ้น"

เทคนิคทั้งห้านี้ใช้ในงานกวีนิพนธ์เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ แต่ละคนใช้เพราะเป็นเอกลักษณ์ของบทกวีและเนื่องจากกวีเห็นจุดมุ่งหมายในบทกวี

หนึ่งในตัวอย่างการวิเคราะห์ที่พบบ่อยที่สุดคือ การใช้คำสรรพนาม กวีจะดูคำสรรพนามในบทกวีเพื่อแสดงว่ามีการใช้อย่างถูกต้องหรือไม่ จะมองหากรณีที่ใช้สรรพนามไม่ถูกต้องและจะมองหากรณีที่ใช้คำสรรพนามอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างถูกต้อง

คุณยังสามารถวิเคราะห์วิธีที่บุคคลนั้นพูดได้อีกด้วย บางครั้งผู้เขียนสังเกตว่าบุคคลหนึ่งพูดแตกต่างจากอีกคนหนึ่ง แต่ก็มีหลายครั้งที่มีคนพูดเหมือนกัน แต่มีความหมายที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง สามารถวิเคราะห์ข้อกำหนดได้ที่นี่

การวิเคราะห์ยังสามารถใช้เพื่อแสดงอารมณ์ของบทกวี ในการวิเคราะห์อย่างถูกต้องกวีจะต้องมีความเชี่ยวชาญในด้านอารมณ์ ตัวอย่างเช่นบางครั้งกวีนิพนธ์อาจแสดงถึงความโกรธความเศร้าความกลัวหรือแม้แต่ความรักในขณะที่กวีนิพนธ์สามารถแสดงความเกลียดชังได้

ยังสามารถวิเคราะห์คำตามอารมณ์ของบทกวีได้อีกด้วย คุณสามารถวิเคราะห์บทกวีโดยใช้คำว่า "ดี" ราวกับว่าคุณกำลังมองหาคำนาม Good มักใช้ราวกับว่าคุณกำลังมองหาคำวิเศษณ์คำคุณศัพท์คำวิเศษณ์หรือคำกริยา

สุดท้ายการวิเคราะห์สามารถใช้เพื่อแสดงให้เห็นว่าผู้คนใช้คำเดียวกันในรูปแบบที่แตกต่างกันอย่างไร นักเขียนสามารถค้นหาคำที่ใช้แตกต่างกันหรือแม้กระทั่งลำดับของคำ